«متادون تا مغز استخوان در بدن می نشیند»!!!
«قطع متادون سخت تر از قطع موادی مثل تریاک یا هروئین است»!!!
متادون به داخل استخوان نمی رود، و نمی تواند صدمه ای به دستگاه اسکلتی بدن بزند، در قطع متادون، دردهای عضلانی و اندامها بخاطر ایجاد علائم محرومیت ناشی از قطع دارو است که در قطع مواد دیگر نیز ایجاد می شود. متادون دارویی طولانی الاثر است، بنابراین زمان علائم محرومیت متادون متفاوت از موادی نظیر هروئین و تریاک است و افرادی که می گویند ترک متادون سخت تر است بیشتر طولانی تر بودن دورة زمانی را در نظر می گیرند، از طرفی بسیاری انتظار دارند که قطع متادون بدون هیچ مشکلی صورت گیرد، و همین امر یعنی غیرمنتظره بودن علائم محرومیت (مانند درد، خماری، خمیازه و غیره) قطع متادون را سخت تر جلوه می دهد.
«متادون به کبد و بدن آسیب می زند و بدتر از مواد (هروئین، تریاک و غیره) است.»!!!
کسانی هستند که بیش از 30 سال است که متادون مصرف می کنند، و هیچ صدمه ای به بدن و اندامهای این افراد دیده نشده است. داروی متادون مانند تمام داروها، عوارض شناخته شده ای دارد که در قسمت عوارض توضیح داده شده، این عوارض برای همة افراد تحت درمان متادون ایجاد نمی شود و با اقدامات مناسب می توان عوارض فوق را رفع یا به حداقل رساند، در آخر اینکه هیچ کدام از عوارض نیز پایدار نیستند و با کاهش دوز متادون یا قطع آن کاملاً رفع می گردد.
در مصرف مواد مانند هروئین و تریاک، فرد در وضعیتهای نشئگی و خماری و مصرف چندباره در روز، اشتغال ذهنی شدید به ماده داشته، و با توجه به شدت اعتیاد از ثبات رفتاری، روحی و خلقی و کنترل دور می شود و عوارض فردی و اجتماعی اعتیاد فرد آشکار می شود، ولی در درمان با متادون فرد می تواند به ثبات کامل و بهبود قابل ملاحظه در عملکرد شغلی، اجتماعی و خانوادگی برسد. علاوه بر این ناخالصی مواد خیابانی، خود عوارض بیشماری به همراه دارد، که در مصرف متادون این عوارض حذف می شود. مصرف خوراکی متادون از دیگر مزیتهای آن به مواد است، که حذف عوارض تزریق نیز برتری آن را بیشتر نمایان می سازد.
«هرچه کوتاه مدت تر و کمتر (با دوز پایین تر) متادون مصرف شود، بهتر است.»؟؟؟
مقادیر پایین متادون ممکن است تا حدی علائم محرومیت از مواد را بپوشاند ولی قادر به مسدودکردن تأثیرمواد و همچنین مهار وسوسه نیست، و معمولاً برای رسیدن به اهداف متادون مقادیر 60 تا 120میلی گرم (12 تا 24 قرص 5میلی گرمی، 12 تا 24 سی سی شربت) تجویز می شود، و در برخی موارد حتی مقادیر بالاتر با توجه به شرایط فرد و نیاز وی، توصیه می شود.
معمولاً در دوره های زمانی کوتاه مدت، اثرات درمانی و اهداف آن (مانند تغییر پایدار فرد، بهبود عملکرد، دستیابی به مهارتهای اجتماعی و ...) حاصل نمی شود، و هرچه مدت زمان دورة درمانی طولانی تر شود تغییرات بدست آمده، پایدارتر و احتمال عود بیمار به مصرف مواد، کمتر خواهد شد.
