تریاک
تریاک عصاره در هوا خشک شده گل خشخاش است که با تیغ کشیدن به دور کاسبرگ این گل به دست میآید. واژه تریاک با ریخت تریاق به عربی هم راه یافته است. این واژه در زبان فارسی معنای پادزهر را میرساند. این واژه به گونه theriac وارد زبانهای اروپایی نیز شده است.
بیش از ده درصد تریاک را مرفین، نوعی آلکالوئید تشکیل میدهد. مرفین از طریق فرایندهای شیمیایی به هروئین تبدیل میشود و تریاک بیشتر برای تولید هروئین کشت میشود. در تریاک آلکالوئیدهای دیگری نیز وجود دارد، از جمله؛ کدئین، پاپاورین و نوسکاپین و تبائین. از قسمتهای دیگر گیاه خشخاش و گیاهان همخانواده آن مواد دیگری با خصوصیات مشابه و ضعیفتر از تریاک بهدست میآیند. کشت تریاک بهمنظور استفاده غذایی، تخفیف درد و بیحس کننده و همچنین مراسم مذهبی حداقل از عصر برنز به این سو ادامه داشته است. سومریان، آشوریها، مصریها، اهالی جزیره کرت، مینوسیان، یونانیان، رومیها، ایرانیان و اعراب هر یک در معرفی این گیاه نقشی داشتهاند.
انواع تریاک
تریاک خام, که عبارت از شیره خودبخود غلیظ شده گرزهای خشخاش است که بدون توجه به میزان آن, جز برای بسته بندی و ارسال, دستکاری دیگری در آن نشده باشد.
تریاک عمل شده (پرورده), طبق تعریف لاهه, تریاک پرورده محصولی است که از تریاک خام با یک رشته عملیات مخصوص حل کردن, جوشاندن, بودادن و تخمیر بمنظور تبدیل آن به عصاره برای استعمال غیر طبی تهیه می شود.
تریاک پزشکی, تریاکی که مقدار آن (دوز) مشخص بوده و برای مصارف درمانی و پزشکی کاربرد دارد. و در صنایع داروسازی هر کشوری آن را بصورت گرد یا دانه های ریز درآورده و یا با مواد بی اثر مخلوط کرده و مورد مصرف قرار می دهند.